Beste Els en Jurre, via NAH Nederland, het forum van de NAH vereniging in Friesland, vond ik de website van Jurre, en lees jullie berichten. Zelf ben ik een NAH-ster,en zodoende lid van de grote NAH-familie.Bovengenoemde vereniging is ontstaan uit Cerebraal, net als NAH Zorg te Oenkerk. Ook Friesland.Ook, net als dit, een leuk en interessant forum, om NAH-ers en betrokkenen te ondersteunen en met elkaar in kontakt te brengen. Ik ben 52 en werd 5 jaar geleden aan een meningeoom van 7 cm.(goedaardig) geopereerd. Van te voren geen uitvalsverschijnselen gehad en erna ook niet, behalve die rottige vermoeidheid!Jurre, perfekt gedaan, jouw forum ziet er prima uit! Goed verzorgd. Kom ook eens op ons forum praten en ervaringen uitwisselen...Els, sterkte, het is uitermate belangrijk, dat betrokkenen, in welke vorm ook, bij het hele proces gesteund en gehoord worden! Sterkte, beiden en alle anderen, volhouden hoor! Wij zijn stuiterballen! groet, Mieke.

Hoi Ellen,

Als ik zo dat laatste berichtje lees van jou, dan begrijp ik dat jij het er behoorlijk moeilijk mee hebt. Ik zal eens overleggen met mijn vrouw. Misschien wil ze wel contact met je opnemen via email, als je daar geen moeite mee heb. Ze zou dan haar ervaringen met jou kunnen delen, je kan er wat aan hebben. (ik beloof niets).
Als je MSN heb mag je me rustig toevoegen, dan kunnen we wat directer contact met elkaar onderhouden.

Groetjes Jurre

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Hallo,
mijn a.s. man heeft afgelopen zomer tijdens onze vakantie hersenletsel opgelopen,a.g.v. 'n hartstilstand.Hij lag in coma en de artsen waren weinig hoopvol. Wonder boven wonder herstelde hij zich zodanig,dat ie nu dagtherapie krijgt in n revalidatie-centrum. Thuis gaat 't redelijk goed en er is nog iedere dag vooruitgang. Alleen valt t mij wel zwaar en langzaam maar zeker raakt mijn energie op. Vanaf t moment dat t gebeurde tot op heden heb ik nog van geen enkele kant hulp gekregen. En dat terwijl ook mijn leven geheel op zijn kop staat en ik met heel veel emoties zit. En dat terwijl we nog n lange weg hebben te gaan. Eind oktober volgt er nog een 3-voudige by-pass operatie. Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die zich alleen voelen staan. P.s. Mijn man is 50 en ik 45.
Groetjes Ellen